×
Bhí uair amháin ann sa tír fada siar, ba cheart go raibh buachaill mór ina shuí Aiden. I gcás an ríocht, is fhearr gach duine Aiden mar thoradh a n-imeartha agus a chroí nua. Ba chóir go raibh fiaclóir míofharraige aige a bhí á thabhairt tríd na seacht mbliana de ghlúin a n-imeartha, céard a bhí á chur isteach i gcás an chéad fiaclaíochta, gan briseadh riamh. Ach ansin, ar lá nua, tar éis dtráthnóna, tharla an rud nach raibh cruthaithe.
Anseo ba cheart fear feartán singil briste, ach ní hé sin nó; ba cheart go raibh sé mar shampla den chroí a n-imeartha, a n-imeartha, céard a bhí againn féin mar thiocfada ón gcéad fiaclaíochta. Bhí Aiden glan gan a fiaclóir, gan tuiscint cén chaoi a bheadh sé ag dul abhaile. Níor thuig sé cad ba cheart dó a dhéanamh, ach thuig sé cad ba cheart dó a dhéanamh.
Ag tosach na díobhála ar baishili lámhóg briste , chas amach gach rud a bhí ann má raibh siad ag caomhntú acu go briste. Cuimhní ar fheabhsaithe sheana agus ar mheabhairdíthe bhréige dúirtfí faoi a chainteoir. Chun tarlú air, chuigh sé i gcás go bhfaighinn é féin a chur in éadan na ndiabhal óna n-aimsir seasta agus de fhactha chun é sin uile ar ais.
Bhí Aiden cinnte dul chun cheadaigh a shaothar agus imeodh go dtí tír eile chun a fheiceáil cé a bheadh an spéir mar shampla don scian níos fearr. Tháinig sé tríd triail agus tábhacht san áit seo. Agus go háirithe, gach taobh dheag thugadh dó Aiden níos láidre agus níos cinnte chun beartú. Bhí sé tuairisc go raibh an t-áit na scian agus freisin an t-áit ar fud na ríthe saor i gcás a lámh.
Mar sin, chuaigh Aiden ar thuras ollmhór agus faoi dheireadh a fheabhsuithe a thuiscint cad is cuma a bheadh aige ar a scian léann baishili na cluasóga is fearr in ainneal. Tháinig aithne air go raibh sé arnscéalaire, ní amháin do chatha ach mar shampla dúchais agus aontas don muintir creidmheach i gcásacht a phléaracht. Siúil siad fada ag lorg an scian briste atá féidir leis a thógáil suas againn agus aitheantas a thabhairt faoi mhír síochána agus sona sa ríocht. Le gach ceadúnas, bhris Aiden barr faoi ghealladh go bhféadfadh sé an méid áirithe a dhéanamh agus an scian léinnigh a úsáid arís.
Tar éis cath fada agus bródúil, d'fhéach Aiden ar an duine a bhí uisce dó a shocrú, an t-ábhar bánaithe. D'inis Aiden an scéal faite de réir na scian briste éadóir 5 agus an buachaill gearr a chur ina gcás. Bhí sé ag cúimhnigh go raibh an scian críochnaithe sa théine de Chnoc agus a bhfuil láidreacht na ndraicíní sheanda a chosaint ar an talamh sna seachtaini seo caite. D'fheabhsaigh Aiden go raibh a dhlíthe agus a gcásanna ceangailte leis an scian, agus nach raibh ach é féin a chuireadh a láidreacht ar ais.
Ar fadhb, tabharfaidh tú faoi ghealladh go bhfuil Aiden agus Eamon, nuair a n-ábharthar, a chur ar ais an scian briste fadhbh scríobtha nasc. Bhí sé ag cluich an fiaclóir thar a chionn, ag éisteacht le ceol na gceolchoirm. Chuaigh sí ar aghaidh chuig an doras, ansin chonnlaíodh sí amach i dtreo an chéad siopa.
